Het leven van Jesper en Snickers 1 reactie 6 juni 2017

“Vrouwtje, ik voel me niet lekker..” Het gaat niet lekker met Snickers, gestart met L-lysine + zwangerschapsupdate…

23 mei. De verjaardag van Snickers. Meestal een dag waarop we terugdenken aan alle mooie momenten samen, heel veel knuffelen en elk jaar staat er iets lekkers op het menu.
Twee dagen voor zijn verjaardag gedroeg Snickers zich ineens anders.
Alex had meerdere niezen opgemerkt, het viel mij op dat Snickers wel erg lang in zijn mandje bleef liggen. Hij oogde moe, stijf en lusteloos. Er zat geen pit meer in ons o-zo pittige vriendje.
Hij at en dronk wel, maar sjokte dan meteen weer terug naar zijn mandje.
In de avond lag hij hele uren achtereen op onze benen, zowel bij mij als bij Alex.
Moest één van ons dan plassen, dan verroerde Snickers zich niet, hij bleef liggen waar hij lag.

We zijn meteen met L-lysine gestart.

L-lysine is een composiet (zoals dat met een duur woord heet), die de weerstand van zowel kat als hond ondersteunt. Afhankelijk van het gewicht kan er een afgemeten hoeveelheid toegevoegd worden aan het natvoer. Jaren geleden ben ik hiermee gestart bij poes Bounty, die er enorm van opknapte.
(Meer info over L-Lysine vind je hier)

Bounty had een verminderde weerstand en samen met de dierenarts destijds op zoek gegaan naar een oplossing, waar het dier zo min mogelijk hinder van heeft. L-lysine is geur- en smaakloos en word dus door de kat niet opgemerkt. Zodra nu één van mijn dieren zich minder voelt, niest of wat viezige oogjes heeft, word hier gestart met L-lysine.
Wel altijd in overleg met onze dierenarts, zodat zij weten wanneer er gestart is en wanneer de kat zich ziek begon te voelen. Mocht er dan verslechtering opspelen, is de dierenarts meteen op de hoogte van de genomen stappen door het personeel.

Snickers (en ook Jesper) kregen elke dag een portie natvoer met L-lysine erdoor.
Er werd gesmuld, want natvoer krijgen onze katten echt niet elke dag, niet eens elke week..
Jesper kreeg eveneens Llysine door zijn voeding, je weet het immers nooit.
Snickers zou een herpesvirus (word bij katten meestal als niesziekte gezien) kunnen ontwikkelen en jammer genoeg is dat dusdanig besmettelijk, dat een kruisbesmetting snel gebeurd is.
De heren wachtten trouw elke morgen op hun portie en na 3 dagen knapte Snickers een beetje op.
Hij kwam wat vaker uit zijn mandje, mopperde weer op Jesper en was vele malen spraakzamer.

Koorts of vieze ogen had Snickers op geen moment, wat reden was om de dierenarts (nog) niet te consulteren. Wel hele niesbuien, waar Snickers op den duur behoorlijk schor van werd.
Op zijn verjaardag lag hij de hele dag in zijn mandje, bezocht de kattenbak, at een paar brokjes en kroop dan weer terug. Op een middag was ik hem kwijt. Op roepen werd niet gereageerd.
Ik vond hem in het krabmeubel op onze overloop, in de koelte van de ramen die daar open stonden.

We zijn 2 weken verder en geven nu om de dag natvoer met Llysine.
Snickers is weer opgeknapt! Hij voelt zich goed en heeft zijn stem weer terug.
Wat was dat genieten toen Snickers ineens weer tegen ons begon te kletsen.
En zijn verjaardag? Ach, het is hier toch elke dag feest?

Snurken doet hij nog steeds, hihi.

Voor wie het zich afvraagt;

De baby groeit gestaag verder. En de jongens vinden het maar gek, die bolle buik van de vrouw.
Jesper drukt regelmatig zijn kopje er tegenaan, Snickers komt altijd bij me liggen als ik een dutje doe.
Nerveuze of zenuwachtige momenten zijn er nog maar weinig en de nachtelijke kreten zijn verleden tijd. De jongens wachten geduldig totdat ze de douche horen en zitten voor de deur te wachten totdat ik of Alex klaar is.

So far so good!

Wellicht vind je deze blogs ook interessant: