Het leven van Jesper en Snickers 2 reacties 18 februari 2017

Super leuk nieuws! Wij wisten het al een tijdje, maar nu kan Renate het ook delen met de rest van de wereld! Renate en haar vriend verwachten hun eerste kindje!!! Super leuk natuurlijk! Renate schreef een mooie blog hoe Snickers en Jesper reageren op haar zwangerschap.

“Vrouwtje, ik moet je iets vertellen..”

Het is 30 oktober, de avond is net begonnen.
Ik zit op de bank, met mijn benen in de lengte over de kussens.
Het is al even over de klok van acht, als Jesper zijn voorpoten op onze bank zet, ter hoogte van mijn heupen.
“Hey jochie, zijn je brokjes op?” vraag ik aan het ventje dat mij met samengeknepen oogjes aankijkt.
Nee, het zijn niet zijn brokjes, zijn bakje is nog vol. “Wat is er?”

Het is niet de eerste keer dat Jesper zijn voorpoten op onze bank zet, in aantocht om contact met (vooral) mij te maken.
Toch is deze keer anders. Hij springt op onze bank, ploft op mijn benen neer en legt zijn kopje op mijn buik.
Hij trekt zijn pootjes even samen en slaakt een diepe zucht.
Alex, die tegenover me zit, kijkt me aan en haalt zijn schouders op. “Die kat is ziek..”

Nee, Jesper is niet ziek. Jesper voelt iets en het maakt dat Jesper zijn onzekere gevoelens compleet overboord gooit.
Tussen mij en Jesper groeit een onverwoestbare liefde, maar in mijn buik groeit ook iets..
Terwijl de hormonen om mijn oren vliegen, ligt Jesper avond aan avond op mijn buik.
Soms krijgt mijn buik een kopje, soms een tikje.
Maar dat Jesper voelt wat er met mij gebeurt, dat is zeker.

Jesper gooit zijn onzekere gevoelens richting ons volledig over boord en komt zelfs kroelen als Snickers erbij ligt,
maar daar blijft het niet bij.
Ook de buurvrouw krijgt een knuffel en ook voor familie is Jesper niet langer bang.

Op nieuwsjaarsdag, de dag nadat Jesper uit onze vensterbank is gevallen door een illegaal vuurwerk(je), ligt hij bij mijn oom.
Dicht bij hem, op de bankleuning. De hele middag en de gehele avond, totdat ze weer vertrekken.
Met dichtgeknepen oogjes, met een intens tevreden blik. “Jepsie, wat ben je leuk!” Jesper was zonder aanhankelijk gedrag ook leuk, maar voor anderen is hij nu vele malen toegankelijker.

En als ik aan tafel zit, zit te bellen of in mijn agenda schrijf, zit Jesper naast me.
Ik krijg kopjes, heel veel kopjes, likjes door mijn haren en hij drukt zijn lijfje tegen me aan.
Wie ben jij en wat heb jij met mijn nerveuze Jesper gedaan?

Of deze ontwikkeling zal blijven, is maar de vraag, maar ik hoop het van harte.
Jesper is Jesper en ik houd onvoorwaardelijk van hem, maar wat kan ik genieten van dat ventje op mijn lijf.
Hele avonden achtereen ligt hij bij me en als een hondje staat hij tegen mijn bovenbenen,
als ik een boterham aan het smeren ben. Ik geniet ontzettend van dit intense contact met Jesper
en zoals ik aan hem kan zien; hij ook.

Snickers? Die schreeuwt iets harder om mijn aandacht. “Ik wil knuffelen, NU!”
Snickers merkt alle perikelen wel op, vooral het getimmer en gesjouw boven, maar lijkt verder niet veel op te merken.

De jongens krijgen een broertje of zusje en dit keer in de vorm van een mensenkitten. En wat ons betreft, is hij of zij van harte welkom!

Lieve Renate, van harte gefeliciteerd met jullie zwangerschap. Wij wensen jullie heel veel geluk. Veel liefs van ons allemaal!

Wellicht vind je deze blogs ook interessant: