Het leven van Jesper en Snickers 0 reacties 6 februari 2016

De weken verstreken en het gebeurde op een middag, Alex was aan het werk.
De jongens lagen samen op één bank, ik op de ander. De televisie op South Park, zoals wel vaker.
Het ene moment liggen Snickers en Jesper nog vredig naast elkaar, het andere moment greep de één de ander bij zijn strot.
Het is een spelletje die de heren samen wel vaker spelen, kijken wie het eerst opgeeft.
Soms gaat het gepaard met een hoop gegrom of zelfs blazen, maar ze blijven dol op elkaar.

Ik heb altijd mijn oren gespitst op zulke momenten. Hoewel ze elkaar zelden écht pijn hebben gedaan, zijn er momenten dat ik denk dat dat wel het geval is.
Ondertussen rollen de heren over elkaar heen, in een soort verstrengelde worsteling.
En dan.. Ik schrik er zelf van, rollen de heren in elkaar verstrengeld van de bank.
De doffe knal die dat teweeg brengt, maakt dat ik meteen opspring.

Snickers mept op zijn beurt Jesper een aantal keer op zijn kopje, waarop deze weg sprint.
Ik kijk van Jesper naar Snickers en zie dan wat er gebeurt moet zijn.
In hun stoeipartijtje, zijn de heren samen van de bank gerold.
Elf kilo kater die samen op de linkerheup van Snickers vallen.
Snickers’ blik is meteen anders en als hij een stap wil zetten merk ik waarom; hij heeft pijn.
Voorzichtig leg ik Snickers op de bank en die middag brengt hij wederom slapend door.
Ik bel onze dierendokter, die vervolgens adviseert het even af te wachten.

We volgen het advies van onze dierenarts, maar de klap blijkt voor Snickers harder dan we hadden durven vermoeden. De dagen die volgen is hij stijf, stram en hij verroert zich minimaal.
Het is overal aan te merken, dit is duidelijk een stapje terug…
Van binnen geef ik Jesper wel honderd keer op zijn kop, al weet ik dat dit nooit de bedoeling was.
Met gemengde gevoelens bel ik na een paar dagen wederom onze dierenarts.
Die stelt een extra laserbehandeling voor, om het kwetsbare gebied van extra warmte en stimulans te kunnen voorzien.

De volgende dag kunnen we meteen terecht en Snickers staat trillend op de behandeltafel.
‘Rustig maar jochie, het duurt maar een paar minuutjes…’ Snickers vindt het alles behalve leuk en begint zachtjes te brommen.
Zoals wel vaker, probeert de dierenarts ook de omliggende gebieden te laseren.
Voor Snickers betekent dat dat ze probeer het kniegewricht mee te nemen.

Anders dan voorgaande keren, trekt Snickers met zijn linkerpoot, als zijn kniegewricht word behandeld. Als de dierenarts dit negeert en doorgaat, zet hij een keel op.
Hij wordt zelfs een beetje boos en dat is reden voor de dierenarts om na de behandeling nog even het kniegewricht te beoordelen.
Ik had het al een beetje verwacht, maar de dierenarts ontdekt patella luxatie.
Vrij vertaald houdt dat in dat er speling is ontstaan in en rond het kniegewricht.
In de volksmond word het ook wel de loszittende knieschijf genoemd.
Omdat er speling op de knieschijf ontstaat, kan de knieschijf zich niet meer goed buigen, wat maakt dat de aangedane poot stijver en stram word.
Dierenartsen zien het vooral bij honden, maar bij katten komt het eveneens regelmatig voor.
Het kan te maken hebben met ouderdom, erfelijkheid of, zoals bij Snickers, na een trauma.

Snickers heeft graad 1, een lichte vorm die niet meteen behandeld hoeft te worden.
Met toch, ondanks de conclusie van de dierenarts, een voldaan gevoel ga ik naar huis.
Thuis wordt Snickers liefdevol opgevangen door Jesper die hem meteen een lik over zijn kop geeft.

In de week die daarop volgt merken we (gelukkig!) dat de scherpe kantjes er een beetje af gaan.
Snickers kan zich beter bewegen en staat gemakkelijker op.

Yes! Goed zo jochie!

Klik hier om naar de andere blogs van Renate te gaan.

Wellicht vind je deze blogs ook interessant: