Snickers helemaal in paniek!

Het leven van Jesper en Snickers 1 reactie 12 mei 2017

We hebben nog maar net voorgaande blog gepost, als de stress van Snickers zijn hoogtepunt bereikt.
Snickers begint te gillen. Schreeuwen is het bijna. Snickers is al een vocale kat, maar als Snickers een stem opzet, gaat zijn gegil door merg en been. Er klinkt paniek in zijn stem en het is lang geleden dat ik dat heb gehoord. Snickers helemaal in paniek!

Snickers rent door de kamer, gunt zichzelf geen rust meer en schreeuwt om het hardst.
Ook s’ nachts… Hij begint om half 3, krabt dan aan de slaapkamerdeur en trekt de drempel eruit.
Ik ging dan van bed af, probeerde Snickers te kalmeren en kroop weer op bed.
Om vervolgens om zes uur hetzelfde ritueel wederom uit te voeren…

Voor alle partijen bijzonder slopend, zeker als je bijna 30 weken zwanger bent.
Maar boos worden kon ik niet, want dat Snickers het niet voor zijn lol deed, was me duidelijk.
Dat Alex zich er op den duur geen raad meer mee wist, kon ik ook wel begrijpen.
Want wat doe je, als de oplossing voor het probleem niet voor het grijpen ligt?

Of toch wel..

Ik besloot het gedrag van Snickers eens te gaan observeren; “Wat gebeurt er nu precies?”
Kunnen we daar iets uithalen? Nou en of, bleek later..
Ik heb een tijdje geleden geschreven dat vooral Jesper opmerkte dat ik zwanger ben.
Maar met nesteldrang op de loer, een box die ineens in de kamer staat en vreemde geuren in de bijkeuken, kon ik wel begrijpen dat Snickers zichzelf achter zijn poezelige oortjes krabde.
“Wat gebeurt hier en waarom begrijp ik het niet?”
Ineens staat er een kinderstoel aan de keukentafel (met het idee de katten eraan te laten wennen), het hele huis stond ineens op ‘zijn kop’. Althans, voor Snickers dan.

Ik heb wel eens gekscherend gezegd dat Snickers autistisch is, ik geloof er inmiddels heilig in.
En met autistische trekjes, is elke verandering er één teveel.
Tel daar de hormonen van zijn vrouwtje bij op; ik begreep Snickers wel.
Ik zou waarschijnlijk net zo in paniek raken; bang dat mijn veilige haven beschadigd raakt.

Met de Feliway stekker in het stopcontact, kon de omschakeling voorzichtig beginnen.
We kwamen erachter dat het eruit trekken van de drempel een spelletje was geworden.
Eronder ligt plastic, dat kraakt zo lekker. Dus; plastic eronder weg. En als Snickers de drempel eruit trok; niet boos worden! Vooral niet boos worden! Negeren, drempel weer terug op zijn plek leggen en gewoon je ding weer doen.

Ook hebben we Snickers met terugwerkende kracht overal bij betrokken.
Stom dat we daar niet eerder aan hebben gedacht, zit ik me nu in mezelf te mopperen.
Snickers mocht op mijn arm de kinderwagen inspecteren. Niet erin, wel snuffelen.
Ook mocht hij hetzelfde bij de box doen. De box zorgde voor stress, ontdekten we.
Snickers (en bij vlagen ook Jesper) wisten zich er geen raad mee.
We hebben een deksel gemaakt die erop komt als de baby er straks niet in ligt.
Voor de heren een stukje rust en voor ons; Zo gaan ze niet tussen het speelgoed van de baby liggen.

De babykamer (en ook de logeerkamer) is al geruime tijd een no go voor de katten.
Maar voor deze ene keer, veilig op mijn arm, kwam er een uitzondering.
Alles mocht bekeken worden, besnuffeld worden en geïnspecteerd.

We zijn een halve week verder en ik begin de eerste veranderingen op te merken.
Waar s’ nachts 4 keer de drempel eruit werd getrokken, gebeurt dat nu nog maar één keer.
Om half drie (plaspauze van de vrouw) ligt Snickers in diepe rust. Ook om half 6.
Snickers schreeuwt niet meer, al slaakt hij af en toe nog wel een gil als hij ons na een poosje weer ziet. Het is een begroeting geworden en dat is prima.

Snickers in paniek

Snickers ogen staan niet meer op standje paniek, maar op rust.
En s’ avonds roepen we hem bij ons. “Kom kerel, knuffelen!” Hele avonden ligt hij dan bij ons, tussen ons in of bovenop ons. Mijn middagdutje doe ik nu op de bank, met Snickers en Jesper dicht bij me.

En als de baby er straks is? Dan zullen we proberen Snickers (en Jesper natuurlijk) opnieuw zoveel mogelijk bij het proces te betrekken. We hebben gevraagd om een kraamhulp met affiniteit met katten en ook onze verloskundige kwam met de nodige tips. Doel? Snickers laten blijken dat hij nog net zo onderdeel van ons gezin is als altijd.

Wellicht vind je deze blogs ook interessant:

Snickers - De dag die alles veranderde...
Dino, een draak van een kater
Renate doet een stapje terug
Delen:

Comments

  • Hallo Renate,

    Bij mijn weten was er van beide kanten paniek hoor. Als Snickers altijd al een heel gevoelig kereltje was nou dan heeft hij een super antenne om het minste of geringste aan te voelen en te ervaren voor je er zelf erg in hebt. Je schrijft dat je altijd gedacht hebt dat hij autistische trekjes had, waarom zou dat niet kunnen. Ik ben van mening dat een dier net zo goed de dingen die bij mensen voor kunnen komen bij dieren ook zo kan. Het sterkste voorbeeld vind ik altijd dementie. Er zijn heel veel katten eigenaren die dat niet willen geloven of willen weten. Ja aan plotseling veranderen van gedrag van een kat is het goed om terug te gaan naar de tijd dat het mis ging. Je komt er dan achter wat er aan de hand is en van daaruit kun je dan gaan opbouwen.

    Bij jullie in huis veranderd en nog steeds zo veel dat ik het altijd knap vind van de poezen dat ze het op pakken. Zij wisten al lang dat je zwanger was voor jullie het wisten. Ik vind het geweldig hoe jullie met Snickers aan de gang zijn gegaan. Met zoveel geduld, jullie krijgen van mij een mooie pluim hiervoor. Ik hoop dat het nu goed zal gaan met die lieverd. Geef Snickers en Jesper heel veel knuffels van mij en vooral van Jip.
    Geniet maar weer volop van je zwangerschap, want voor je het weet is die tijd voorbij en is er een wereld wondertje bij jullie in huis en dan zullen jullie het druk krijgen, maar met zo’n cadeau van moeder natuur zal dat vast en zeker geen probleem zijn.

    Liefs en groetjes van mij, Els.



Controle *