Snickers – Wij gaan verhuizen!

Het leven van Jesper en Snickers 0 reacties 18 januari 2016

Jesper vertelt; ‘De vrouw had mijn koppetje tussen haar handen genomen en in mijn oortjes gefluisterd: ‘We gaan verhuizen, lieve jongen..’
Ik heb haar niet begrijpend aangekeken. Verhuizen? Nee! Toch? Is dat leuk?

Het betreft een twee-onder-één kap, twee dorpjes verderop.
De vrouw beloofde dat ze het ons zou laten zien als het er veilig genoeg voor ons zou zijn.
Een week voordat ons personeel de sleutels zouden krijgen, was het definitief.

De vrouw heeft me af een toe een standje gegeven, als ik weer eens in de doos was gesprongen.
‘Aan de kant, Jepsie! Vrouwtje moet erbij!’
De vrouw beloofde ons meer ruimte, meer speelgoed en heel veel lekkers.
En toch, waren onze baasjes erg gespannen. Want, wat zou een verhuizing met ons katers doen?
Zouden we het er naar ons zin hebben en wat zou het met Snickers doen?
Zou hij zich er beter kunnen bewegen?

Om de vrouw gerust te stellen, heb ik haar mijn allerliefste smoeltje gegeven.

Na vier dagen klussen namen de baasjes ons mee. In elk een reismandje, zette ons personeel ons in onze nieuwe woonkamer.

Snickers wandelde meteen door de kamer en zat niet veel later in de vensterbank. Ik volgde dapper, maar voorzichtig, zijn voorbeeld.

Och, het is hier best wel heul gezellig…!

Die eerste nacht in ons nieuwe huis lagen Snickers en ik steevast op de voeten van onze baasjes.

Rete spannend hier! Al die nieuwe dingen! Ik moest erg wennen aan alle nieuwe geluiden, het geluid van een auto deed mij al verschrikt om me heen kijken.

Terwijl de vrouw stond af te wassen, had Snickers zich in een mandje genesteld.

Het lukte Snickers niet zijn linkerachterpoot bij hem in het mandje te leggen.