De ontwikkeling van Jesper

Het leven van Jesper en Snickers 0 reacties 18 juli 2016

De ontwikkeling van Jesper, de prachtige Main Coon. Onze mooie, ondeugende, eigenwijze maar toch bovenal lieve Jesper is alweer anderhalf jaar oud!

Jesper

Tien weken oud was hij, amper een kilo zwaar. Met grote oren, ondeugende ogen en een schattig staartje ging Jesper op verkenning in ons leven. Met Snickers in zijn kielzog, uiteraard.
Inmiddels heeft Jesper zich ontpopt tot een rood ondeugend Prinsje, die mij regelmatig achter de oren laat krabben.
Zoals ik al eerder vertelde is Jesper bang voor plastic zakken, het geluid van het doortrekkende toilet, de deurbel en zoals miljoenen katten met hem; de stofzuiger.

Jesper had altijd een grote liefde voor het dochtertje van mijn beste vriendin.

Jesper

Ze kon alles met Jesper doen en er viel nooit één onvertogen woord van Jesper.
Als ze dan na een paar maanden weer met haar mama langs kwam om met Jesper te spelen, schrok ze altijd even van zijn formaat. Toch was het binnen een paar minuten weer dikke mik.

Totdat dat ene moment, in onze nieuwe huis in Eén. Het meisje was op visite, Alex en ik zouden op haar passen omdat haar papa en mama moesten werken.
In een onbewaakt moment ziet ze Jesper in zijn mandje liggen en ze roept heel hard dat ze hem wil aaien. Haar poging om Jesper te aaien was heel liefdevol, maar Jesper was zo geschrokken van haar kreetje van vreugde, dat hij het op een rennen zette.. Met haar achter zich aan…

Helaas voor het o zo geduldige en lieve meisje, is Jesper nog altijd op zijn hoede voor haar…
Snickers daarentegen vind haar nu geweldig! (Katten, ik begrijp ze niet…)

Met anderhalf jaar aan “levenservaring” is Jesper bij vlagen een nerveus en zenuwachtig ventje.
Er zijn momenten dat hij dapper zijn mannetje staat en er zijn helaas ook momenten dat Jesper met zijn staart tussen zijn pootjes het op een rennen zet.

Jesper moet daarbij uitkijken dat hij niet door de bocht vliegt (hihi), met dat enorme lijf van ‘m.
Als kitten was Jesper altijd op onze schoten te vinden. Op onze borst, dat vond hij het prettigst.
Met zijn kopje zo’n beetje tegen onze kin, met zijn achterpootjes over onze bovenbenen.
Zal het zijn omdat het niet meer past? Jesper vind dat in ieder geval niet meer zo fijn.
Knuffelen vind hij fijn, maar dan het liefst op gelijke hoogte.
Ik krijg hele kopstootjes als ik voor hem op de grond ga zitten.

Jesper

Jesper is aan de ontwikkeling van zijn kop begonnen.
Het kittenhoofdje is er helemaal af en dikke wangen komen steeds meer tot zijn recht.
Ook de kraag van Jesper groeit en dan de haren tussen zijn pootjes… Ik vind het prachtig!

De ontwikkeling van Jesper

Zeven kilo Jesper is inmiddels niet meer met één hand te behandelen. En het duurt niet meer lang, of ik kan Jesper niet meer fatsoenlijk optillen.
Knuffelen met hem zoals ik doe met Snickers, dat gaat niet.. Daar is hij, helaas, te zwaar voor.

Geeft niks hoor vriendje, ik vind je prachtig!

Wellicht vind je deze blogs ook interessant:

Goed nieuws en een tevreden smoeltje!
Snickers in betere tijden
Tuigtraining voor Snickers
Delen:

Comments

Er zijn nog geen reacties. Laat als eerste een reactie achter.



Controle *