Het verlies van Minoes

Algemeen, Verhalen van lezers 6 reacties 19 oktober 2017

Er wordt nogal eens lacherig over gedaan; de dood van een kat. Hoe vaak hoor je wel niet: “ach, het is maar een kat…” Toch rouwen wij Nederlanders gemiddeld 8,5 maand om onze geliefde kat. Soms leidt het verlies van een kat zelfs toch zulke psychische klachten dat men doorverwezen wordt naar de psychiater. Een lezeres van ons, Mariëlle, wil graag haar verhaal doen over het verlies Minoes, haar geliefde kat.

Mariëlle kreeg Minoes toen zij nog maar een kitten van 9 weken was. Ze was opslag verliefd op het diertje. Bij iedere blik die Minoes haar gaf smolt zij weg. Ook was de band tussen Minoes en haar kinderen was enorm hecht. Er ging geen moment voorbij dat Minoes niet in de buurt was van Mariëlle, haar man en haar kinderen.

Kat Minoes als onderdeel van gezin

“Minoes was echt een groot onderdeel van ons gezin. Ik zag haar als haar eigen kindje. Dat begrijpt niet iedereen, maar voor ons was het juist heel logisch. Een leeg plekje in het gezin werd vervuld door een kat, maar wel onze kat, onze oh zo dierbare kat.

Wij praatte altijd tegen Minoes alsof ze ieder woord kon begrijpen. Voor ons gevoel was dat ook zo. Zij voelde onze emoties zo feilloos aan en miauwde luid terug. Ze wist ons te verblijden met haar vriendelijke blik, precies op de momenten waar het nodig was.

Ook voor ons autistische zoontje was Minoes een grote steun en toeverlaat. Hij vond rust bij haar. Samen konden zij de hele wereld aan. In goede en in mindere tijden.

In het begin lieten wij Minoes naar buiten gaan, maar al snel ontdekte we dat dit niet haar ding was. Zodra ze eventjes buiten was begon ze al meteen te miauwen dat ze weer naar binnen wilde. Ze wilde veel liever bij ons binnen en bij ons in de buurt zijn.  Ze lag graag op de vensterbank, boven de warme kachel om naar buiten te kijken, maar het allerliefst wilde ze de hele dag geaaid en gekroeld worden. Overal waar wij waren, was Minoes ook.”

De diagnose, het verlies van Minoes

De klap kwam dan ook mega hard bij ons aan toen bleek dat Minoes ongeneselijk ziek was. Ik moest echt even gaan zitten toen we de diagnose te horen kregen. Het drong niet tot ons door dat Minoes er binnenkort niet meer zou zijn, dat ze geen onderdeel meer zou zijn van ons gezin.

Toch kwam het moment daar. Samen met ons hele gezin dropen wij af naar de dierenarts, met Minoes in de vervoerbak. Minoes werd in geslapen.

Wij kozen ervoor om Minoes niet tot het einde te laten lijden en haar kort na de diagnose in te laten slapen. Het idee dat ze veel pijn zou krijgen deed ons al zoveel pijn, dit konden we niet aan. We volgden ons hart en verlosten haar uit haar lijden. Op het laten inslapen van Minoes kregen wij op Facebook soms nare reacties. Dat we een dierenbeul en een moordenaar waren. Ik voelde me dan zo machteloos. Het enige wat ik kon doen is die personen verwijderen uit mijn vriendenlijst en huilen. Oh wat deed dit een pijn! En wat hadden we een verdriet. Ik dacht niet dat we hier ooit nog over heen zouden komen.”

6 maanden na het verlies van Minoes

“Inmiddels is het alweer 6 maanden geleden dat wij afscheid moesten nemen van Minoes. Het gemis is er nog steeds iedere dag. Het gemis is nog steeds groot en lijkt maar niet kleiner te worden. Soms vraag ik me wel eens af of we ooit over het gemis heen gaan komen.”

Nieuwe liefde zoeken?

“Soms denken we er over na om een nieuw poesje aan ons gezin toe te voegen. Grote twijfels slaan dan toe. Is Minoes vervangbaar? Geeft dat nieuwe poesje een goed gevoel? We zijn heel bang dat we niet de liefde ontvangen die we van Minoes kregen, of dat we niet de liefde kunnen bieden die wij voor Minoes voelden.”

Mariëlle zoekt mensen die ook lang over het rouwproces van hun geliefde hebben gedaan. Zijn jullie er helemaal overheen gekomen? Hielp de aanschaf van een nieuw poesje met het verwerken van het verdriet?

het verlies van Minoes

Heb jij ook iets meegemaakt wat je graag met andere lezers wil delen? Je mag altijd contact opnemen met Mauws.nl door middel van het contact formulier.

Wellicht vind je deze blogs ook interessant:

Reageer en win: prentenboek Dag poes!
Kittens te koop
Ikea Lurvig kattencollectie
Delen:

Comments

  • Hallo Marielle,

    Dit is zo herkenbaar.. wij hebben wegens ziekte van onze 3 “kindjes” hun in een tijd van 2 jaar moeten laten inslapen.. de laatste is nu 2 maand geleden. We hebben nu nog 1 kat.. Ik kan nog steeds huilen om de verloren poezels.. ook wij hebben gekozen om vroegtijdig in te laten slapen omdat we wisten hoe het ziektebeeld was (fip)..
    Ook ik heb nare reacties gehad: “gaat het nou nog steeds om de dood van je kat??” Deze persoon heb ik per direct van Facebook verwijderd…

    • Hallo Soraya,

      Bedankt voor jouw lieve reactie.
      Het gemis blijft enorm. Ik ben er steeds weer verbaasd over hoeveel onbegrip mensen tonen voor het verlies van een huisdier.
      Ze hebben geen idee hoe erg het mensen kwetst…

      Liefs Mariëlle

  • Lieve Marielle,

    Allereerst nog heel veel sterkte met het verlies van Minoes. Ik vind het verschrikkelijk als mensen kritiek hebben op jullie besluit om Minoes te laten inslapen om haar een lijdensweg te besparen. Niemand heeft het recht om daar zich daar mee te bemoeien, Jullie kende Minoes van haver tot gort en wisten wat ze voor jullie betekende in jullie gezin.

    Ik kan me zo goed indenken wat dit met jullie heeft gedaan en wat jullie nu nog aan een verdriet hebben nu ze er niet meer is. Ik heb zelf vaak dit meegemaakt en het is heel normaal dat jullie een rouwprosses hebben en dat is voor iedereen verschillend. Het heeft ook te maken met wat ze voor jullie betekende in jullie leven en gezin. Ik mis al mijn overleden dieren nog steeds en bij de laatste die ik 14 maanden geleden plotseling moest laten inslapen heb ik het zelfs nog erg moeilijk mee en soms lopen daar ook de tranen van over mijn gezicht hoor.

    Of jullie een andere poes moeten nemen daar kunnen jullie alleen zelf over beslissen, deze kan nooit de plaats van Minoes innemen, Minoes had haar unieke karakter eigenschappen en een andere heeft weer andere unieke eigenschappen. Ik weet voor mezelf dat je ze nooit moet vergelijken met elkaar.
    Ik zou willen zeggen neem een andere poes als voor jullie daar de tijd voor is en niet omdat een ander het zo nodig vind dat jullie dit moeten doen.

    Nogmaals heel veel sterkte. Mijn kater Jip wil jullie graag een troost pootje en kopje geven.

    Groetjes van zomaar iemand Els Pieper.

    • Hallo lieve Els,

      Bedankt voor jouw lieve woorden.
      Deze doen mij heel veel goeds.

      Wat naar dat je plots jouw geliefde viervoeter moest laten gaan. :-(

      De nare reacties snap ik ook niet. Laat iedereen toch om zijn poezels geven en geef een ieder de tijd om te rouwen, ook al is het een diertje.
      Wij gaan er nog eens goed over nadenken. Ik denk dat de vreugde van een nieuwe poezel wel zal helpen bij onze verwerking.

      Veel liefs,
      Mariëlle

  • Minoes de onvervangbare poes
    Toch geloof ik in een nieuwe snoes
    Die geeft je weer een warme douche
    Dus niet te vervangen die minoes
    Maar een nieuwe liefde brengt je in een roes
    Dus sta gerust open voor een nieuwe poes



Controle *