Het leven van Jesper en Snickers 2 reacties 16 januari 2017

Het staat er al een tijdje, de landkaart van de Benelux.

Het gaat al tijden goed met de katten en het traphekje waar het tegenaan staat.

We hadden al geopperd tegen elkaar om het op te ruimen, maar het enorme ding past nu eenmaal niet op onze toch al zo kleine zolder..

Aan het einde van de middag, klinkt er boven een harde knal, een gil en ik zie in een flits Jesper door het kattenluik stormen.

Zijn ogen op standje paniek en Snickers volgt niet.. Die staat bovenaan de trap, met grote ogen en een blik die spreekt; “Help mij..”

Ik loop de trap op en als ik met mijn schouders ter hoogte van Snickers ben, klemt hij zichzelf tegen me aan. De schreeuw die hij slaakt is één om kippenvel van te krijgen.

Op de overloop ligt de plaat ondersteboven en mijn grote angst lijkt werkelijkheid geworden..

Snickers is onder de enorme plaat beland. Ik zet Snickers apart in de badkamer en het schrik slaat om mijn hart. Snickers loopt niet en als hij loopt, zakte hij door zijn achterpoten.

Zijn rechter achterpoot gebruikt hij nauwelijks en zijn ogen worden groot. Ik bel onze dierenarts en we kunnen meteen met Snickers komen.

In de auto is hij stil en Snickers is nooit stil.. Het baart me zorgen.

Op de behandeltafel krijgt iedereen een kopje en als hij een rondje door de spreekkamer moet lopen, doet hij precies dat wat hij thuis ook deed.. De dierenarts begrijpt mijn zorgen; op naar de röntgen.

Drie foto’s later laat de dierenarts ze aan mij zien. Een scheurtje in zijn middenvoetsbeentje aan zijn rechter achterpoot.. We waren er al bang voor.

Dat baart de dierenarts niet zoveel zorgen; “Dat herstelt wel weer, met rust..”

Ze laat zien wat er de afgelopen maanden in het lijfje van Snickers is gebeurd.

Door de heupluxatie links is de kom van Snickers’ linkerheup 3 (!) x zo groot geworden.

Door het schuren van de kop is de originele staat van de kom niet meer aanwezig.

Dat verklaart waarom Snickers nu pijnloos kan lopen en de deuk in zijn linkerheup nagenoeg weg is.

Een logische reactie van het lichaam, maar op een foto is het verschil immens groot.

Dat is niet de reden dat ze me deze foto laat zien; “Er is iets anders wat mij opgevallen is..”

De allerlaatste ruggenwervel van Snickers is gedisloceerd.

Het houdt in dat er een knik in de ruggenwervel van Snickers zit.

Sprake van een hernia is er niet, maar het was kantje boord voor onze vriend.

Het moge een Gods wonder zijn dat Snickers niet verlamd is aan zijn achterpoten; het had zoveel slechter kunnen zijn.

Het is nu vooral zaak om in kaart te brengen of Snickers zelf kan plassen en ontlasten en of die spieren hun werk allemaal nog doen. Daar zat hij dan, op de behandeltafel, bij te komen van alles wat er gebeurd is.

Voor deze gevallen wordt vaak benchrust voorgeschreven, maar de ervaring leert dat Snickers daar juist onrustig van word.

We hebben voor hem een aantal fijne plekjes in huis gecreëerd en de komende dagen blijft er non stop iemand bij hem.

Met enige moeite en een klein zetje van mij, klom hij vanmiddag in zijn radiatormandje en daar ligt hij nu nog steeds.

Moe en lamgeslagen, maar tevreden met alles wat hij krijgt. Een aaitje, een kusje en een dekentje.

“Lekker warm hé, jochie?” Tevreden slaat Snickers zijn ogen neer.

Vanmiddag ben ik heel even weggeweest. Toen ik terug kwam stond Snickers niet bij de achterdeur om me te begroeten.

Dat kan hij niet, hij komt met moeite van zijn plek. “Stil maar jongen, ik kom wel bij jou..”

Beterschap vriendje, dat je maar snel weer beter bent!

Wellicht vind je deze blogs ook interessant: